
Στα μαγευτικά ποιήματα
δεν τα καταφέρνω πια.
Αυτά που μιλάνε για έρωτα,
αγγιγματα, σκιρτήματα,
μυρωδιές από σώματα,
που αχνιζουν ηδονή.
Μου μένουν μόνο τα άλλα.
Οι στοχαστικές εικόνες
του αέρα πάνω στα φύλλα.
Οι κότες του γείτονα,
που μόλις ξεπαστρεψαν
τα απομεινάρια του τραπεζιού.
Η απέραντη γαλάζια θάλασσα,
τα σχήματα των σύννεφων,
ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, ένα ροζ,
οι αναμνήσεις, καλές - κακές, όλες,
ένα τυχαίο αγκάλιασμα στο κρεβάτι
κι η φαντασία του εραστή της ζωής.
30-6-2019
ΒΙΒΉ ΓΕΩΡΓΆΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου