Η παιδική μου ηλικία

Από την παιδική μου ηλικία λίγα πράγματα θυμάμαι. Ότι ταξίδευα ώρα πολύ, σε άγνωστους τόπους πριν κοιμηθώ. Ότι συχνά φοβόμουν τις φωνές του ύπνου.

Όταν οι νύχτες άναβαν τ’ άστρα τους κι εγώ μιλούσα στα νερά, με ψελλίσματα λέξεων, μ’ ανέμου φωνήεντα.

Επειδή τότε έμοιαζα πολύ, δειλό κοτσύφι σε χέρσο χωράφι. Μαύρα μαλλιά, μάτια μαύρα κι ένα πουκάμισο βρώμικο που το πιο συχνά ήταν κουρέλι. Ένα αδύνατο κοτσύφι χωρίς ηλικία.

Αναζητούσα ότι μετράει το κύμα, ότι συλλαβίζει το όνειρο. Στον χάρτινο χρόνο ανάμεσα σ’ ένα σβησμένο φεγγάρι και σε μια δυσανάγνωστη ιστορία.

Σ’ ένα βιβλίο που  οι φωνές των ενοίκων κουβέντιαζαν πίνοντας στιφό κρασί. Μου έγνεφαν να πιώ μαζί τους, κρυφά, λόγω που ήμουν ακόμη παιδί.

Χαμηλώνει ο καιρός. Κρύβομαι σ’ ένα κουτί που μια μάγισσα φύλαγε τις γητειές της κι ένας δολοφόνος έκρυβε το μαχαίρι του.

Ολονυχτίς μες στο κουτί μου άκουγα την μάνα μου Κλυταιμνήστρα να εξομολογείται τα μυστικά της, τον αδερφό μου Ορέστη να κουβεντιάζει τους εφιάλτες του.

 Δημήτρης Κούνδουρος

Από την ποιητική συλλογή «Ντιμπούκ- Αναγνώσεις μιας θεατρικής παράστασης», Αθήνα

photo: Θεόφιλος Θήτα (Theofilos Theonas)

Η απουσία σου, μόλις έφτασε.
Τι συντροφιά το κενό σου!
Διάλογος με σιωπές θαμπωμένες κι ένας ήλιος λαμπερός να χάσκει ανάμεσα.
Τόσο φως στο σκοτάδι, τη σκιά σου ζωντανεύει.
Χαμογέλα μου, κολυμπώ ανέμελα στις κόγχες σου.
Σειρήνα, τη σκιά σου να κολλήσω πάνω μου.
Στεγνώνει ο ιδρώτας στη ρίζα του στήθους.
Μια βλεφαρίδα υγρή, σαν ευχή στα δύο δάχτυλα στέκει.
Κυνηγώ την πεταλούδα που άγγιξε τα χείλη σου,
την λέξη που ξέφυγε από την σιωπή μας
τον άνεμο που έγδαρε το στήθος σου
την πανσέληνο που πνίγηκε στη θάλασσά σου
Μια πεταλούδα
Μια λέξη
Ο άνεμος
Μια πανσέληνος
Θηλυκά κι αρσενικά μπόλια
Το καλοκαίρι φούσκωσε
Στάζουν οι πόθοι και τα πάθη
Στο τέλος του δρόμου
αφήνω την σκιά σου
Το φως σου φυλαγμένο
με πιάνει από το χέρι σφιχτά
Η απουσία σου, μόλις έφτασε


Μαρία Γκούμα