Aerosmith Dream On greek lyrics

Δευτέρα πρωί.

Δευτέρα πρωί, μυρίζει πρώτη αγάπη.

Γλυκιά ικανοποίηση που ζεσταίνει την ύπαρξη.

Πειρασμοί δυνατοί, εσύ και η σοκολάτα.

Φύσεις βαθειά ερωτικές.

Απαλό δάγκωμα.

Ενδορφίνες  πλημμυρίζουν το σώμα.

Διακριτική αποπλάνηση που βυθίζει σε όμορφη κόλαση.

Λιώνω.

Αισθαντικός τυφώνας στα σαράντα φεύγα.

Η σοκολάτα έπαψε να έχει πλέον τη γεύση της, οικειοποιήθηκε τη δική σου.

Δεδομένα τρέχουν στο κεφάλι.

Όχι δεν παθαίνω ανεύρυσμα.

Γιατί  οι θεοί δεν πάνε για ύπνο;

Ζαννίκου Γεωργία.

Η «παρέα» ποιητών της πόλης του Περιστερίου διοργανώνει εκδήλωση με θέμα:

   

               «Η δεύτερη μεταπολεμική γενιά και ο ποιητής Τάσος Γαλάτης»

                στο Περιστέρι, την 1η Δεκεμβρίου 2018, ημέρα Σάββατο, στις 19.00,

                               στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου.

Θα μιλήσει ο κριτικός λογοτεχνίας Αλέξης Ζήρας.

Ο τιμώμενος ποιητής θα παρουσιάσει όψεις του έργου και θα διαβάσει ποιήματά του. Την εκδήλωση συντονίζει ο Γιάννης Πατίλης (ποιητής-εκδότης).

Στην εκδήλωση που τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου, έχουν προσκληθεί και θα παρευρεθούν μεταπολεμικοί ποιητές. Θα ακουστούν, επίσης, έργα τους που αποτυπώνουν τις τάσεις της μεταπολεμικής ποίησης, τις συνέπειες του πολέμου και του εμφυλίου, τις περιπέτειες της Αριστεράς, τους κοινωνικούς και πολιτικούς κλυδωνισμούς, την απριλιανή δικτατορία. Φωνές του Μεταπολέμου σε παράλληλες προσωπικές διαδρομές, συχνά μοναχικές, με τα οράματα, τις διαψεύσεις και τον παραμερισμό που γνώρισε αυτή η γενιά, μέσα στην πολυφωνία –και συχνά κακοφωνία- των χρόνων της μεταπολίτευσης. Ιδιαίτερα σήμερα, την εποχή των ασίγαστων θορύβων, οι «χαμηλές» αυτὲς φωνές ακούγονται πιο δυνατές και ταυτόχρονα διεκδικητικές. Θρεμμένες από την επιχώρια παράδοση συμπορεύονται απροσποίητα με τη νεωτερικότητα. Η «παρέα» ποιητῶν τοῦ Περιστερίου τούς προσφέρει με ξεχωριστή συγκίνηση το βήμα στον φιλόξενο χώρο των Δυτικῶν συνοικιών.  

"Είμαι φτωχός" - ποίηση: Βύρων Λεοντάρης Μελοποίηση/Ερμηνεία: Μάνος Μονα...

Είμαι φτωχός.

 «Λησμονημένες χαραυγές ζητούν τα βλέφαρά σου
σε ντύνει ο ίσκιος της αγάπης μου χλωμός
δεν έχω χρώμα προσμονής – είμαι φτωχός
δεν έχω βήματα να ’ρθώ στην άκρη της καρδιάς σου

Αγέρηδες από τα πεθαμένα χαμομήλια
χτυπούν την πόρτα που χαράζει ο λογισμός
το σχήμα του αποχωρισμού – είμαι φτωχός
δεν έχω ούτε μια χαρακιά ηδονής πάνω στα χείλια

Πίσω από τις αστέρινες της νύχτας χαραμάδες
κοιτάζω πάντα την αγάπη μοναχός
έχει το μέτωπο αυγινό – κι είμαι φτωχός
δεν έχω ένα παράθυρο να μην κοιτά στη λύπη

Έρχονται τα πουλιά από τη γωνιά της άρνησής σου
κι έτσι σκληρά μού κελαηδούν :  που είναι ο λωτός ;
Αχ, δεν μπορώ να σε ξεχάσω – είμαι φτωχός
δε θα ’χω χέρια δίχως την αφή της θύμησής σου

Θα ’μαι τυφλός μέσα στη λύπη δίχως τ’ όραμά σου
χωρίς την πίκρα της φυγής σου πιο ορφανός
έχεις μια θάλασσα πλατιά – κι είμαι φτωχός
δεν έχω μήτε στάχτη να χαράξω τ’ όνομά σου

Δεν θα ’χω σκέψη δίχως την ομίχλη απ’ τ’ όνειρό σου
κι ας μη με ξέρει διόλου ο ύπνος σου ο γλυκός
δεν έχω ελπίδα ζεστασιάς – είμαι φτωχός
της νιότης μου το σύννεφο λιώνει στο πρόσωπό σου

Χωρίς τη μοναξιά μου θα ’μουνα πιο μόνος
χωρίς τη σιωπή μου ακόμα πιο βουβός
γι’ αυτό ποτέ μη ξαναρθείς – είμαι φτωχός
δε φτάνει και για σε ο μικρός κι απέραντός μου πόνος

Ούτε ένα αστέρι μακρινό δε θα ’χω να σου δώσω
ούτε πεφτάστερο μάς δίνει ο ουρανός
δεν έχω κλείσει την καρδιά – μα είμαι φτωχός
πού να ’βρω άλλο φθινόπωρο στα μάτια, να σου δώσω;»

(Ψυχοστασία, Ποιήματα 1949-1976)
                                                                    ΒΥΡΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ