Invictus

Out of the night that covers me,

      Black as the pit from pole to pole,

I thank whatever gods may be

      For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance

      I have not winced nor cried aloud.

Under the bludgeonings of chance

      My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears

      Looms but the Horror of the shade,

And yet the menace of the years

      Finds and shall find me unafraid.

It matters not how strait the gate,

      How charged with punishments the scroll,

I am the master of my fate,

      I am the captain of my soul.

                                                                                  

                                                                 William Ernest Henley.

''I choose to love you in silence,
for in silence i find no rejection.

I choose to love you in loneliness,
for in loneliness no one owns you but me.

I choose to adore you from a distance,
for distance will shield me from pain.

I choose to kiss you in the wind,
for the wind is gentler than my lips.

I choose to hold you in my dreams,
for in my dreams, you have no end.''

Rumi.

Λέξεις αραδιασμένες κενού νοήματος.

photo by Zannikou Georgia

Πένα από φτερό αετού.
Ρε φίλε, πάλι  λέξεις αραδιασμένες κενού νοήματος.
Καθαρεύουσα και αργκό προβάλλουν ταυτόχρονα στου μυαλού το φευγιό.

Ξερά φύλλα κληματαριάς παρασέρνονται πάνω στις σκληρές πέτρες από το βοριά, σαδιστική ηδονή. Ξάφνου η σκιά σου μπλέκετε γλυκά με το θρόισμα των ελάτων.
Καλπασμός άγριου αλόγου σε τόπο ονειρικό.

Πως μπορεί ένα κορμί να αντέξει ζωή και θάνατο μαζί;
Εσύ και οι κορυφές των βουνών για συντροφιά. Η ώρα είναι εννιά.
Περιμένω μαζί με τη δύση να βασιλέψεις και εσύ, να παγώσει η πυρακτωμένη καρδιά.

Κυκλάμινο φυτρωμένο σε τόπο δυστοπικό.
Καυτό χώμα και δύο πέτρες, κάτοπτρα φωτιάς για αγκαλιά.
Απλώνω χέρι, θέλω να το ποτίσω να μην μαραθεί όμως πρέπει να το ξεριζώσω να μην αναπτυχθεί. Ερώτημα υπαρξιακό.
Γάιδαρος και ξωτικό ορίζουν του κυκλάμινου το ριζικό.

Πέτρες, ογκόλιθοι από αιγυπτιακό ναό.
Φράχτες ορθώνω για προστασία και τον δυο.
Καμιτσίκι μαστιγώνει του συναισθήματος την ανταρσία, δύσκολο έργο καταναγκαστικό.
Ελεύθερος και σκλάβος την ίδια στιγμή.
Πλάτη κρύα, στήθος ζεστό.
Άνεμος μανιασμένος, σπασμένα γυαλιά.

Ήχος από αεροπλάνο πολεμικό.
Πρήξιμο του αναγνώστη τρελό.
Κουκλίτσα μου ποιος σου είπε πως θέλω να ασχοληθώ με των νευρώνων σου το έργο το παραγωγικό;
Θέλω να απολαύσω της δικής μου θερινής  ραστώνης το λυτρωμό.

                                                                                           ΖΑΝΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ